خراسان رضوی هیچ نماینده‌ ای در المپیک ندارد

سی‌ امین دوره بازی‌های المپیک در حالی به صورت رسمی از فردا در شهر لندن آغاز می‌شود که کاروان ورزشی ایران نیز با 52 ورزشکار عازم این رقابت بزرگ می‌شود و خوشبختانه تعداد خانم‌های این دوره نسبت به دوره‌های گذشته افزایش یافته اما تنها چیزی که کاهش چشمگیر آن به چشم ما آمد صفر شدن تعداد خراسانی‌های حاضر در المپیک بود.

به گزارش سه نسل، استان خراسان رضوی همواره به عنوان یکی از قطب‌های ورزش محسوب می‌شده اما چند سالی است که رو به افول رفته است و متاسفانه این استان با پتانسیل‌ها و ظرفیت‌های فراوان خود، هیچ نماینده‌ای در بزرگترین آوردگاه ورزش جهان ندارد.

در این گزارش به بعضی از ورزشکاران خراسانی پرداخته شده که برای حضور در المپیک لندن شانس داشتند.

بعد از 30 سال قرار بود آن‌ها را در رویدادی به نام المپیک ببینیم، همه چیز خوب و مساعد بود و ته دلمان قرص که پسران بلند قامت ایران را در بین بهترین تیم‌های جهان مثل همیشه با غرور و تعصب خواهیم دید اما همه برنامه‌هایمان با یک بازی اشتباه بر باد رفت.

والیبال ایران طی این چند سال جهشی به اندازه ده‌ها سال داشته و توانسته با عنوان قهرمانی آسیا در جهان نیز خوش بدرخشید و در حالی که همه چیز بر روی کاغذ همراه و همگام با والیبالیست‌های ایران بود تا بتوانند در سی‌امین دوره المپیک برای نخستین بار با ولاسکو آرژانتینی حضور یابند، با یک بازی اشتباه مقابل استرالیا، اجازه دادند تا مردان سرزمین کانگوروها راهی لندن شوند و در میان آن‌ها لیبروی مشهدی تیم ملی نیز از این سفر بازماند.

فرهاد ظریف، در خصوص علت نرسیدنشان به لندن به ایسنا گفت: تمام تلاشمان را کردیم ولی مثل اینکه قسمت نبود.

بهترین لیبروی آسیا ادامه داد: وظیفه ما تمرین کردن و تلاش کردن بود، مدتی که در اردوی تیم ملی بودم روزهای سختی برای همسر و دخترم بود، به همین دلیل پیش وجدان خودمان راضی هستیم.

ظریف در مورد تیم‌هایی که به المپیک راه یافتند، عنوان کرد: تمام تیم‌های شرکت کننده در مسابقات انتخابی آسیا ضعیف‌تر از ما بودند و صربستان نیز سهمیه اروپا بود و ربطی به آسیا نداشت؛ استرالیا ضعیف‌ترین تیم این دوره بود و نتایج به صورتی رقم خورد که حتی چین با نتیجه سه بر صفر به استرالیا ببازد و در نهایت استرالیا به عنوان نماینده آسیا به المپیک برسد.

وی با اشاره به اینکه به عنوان یک ایرانی دوست داشتم ایران در یک رشته تیمی سهمیه المپیک داشته باشد، ادامه داد: بزرگترین آرزوی یک ورزشکار حضور در المپیک است و مطمئنا حسرتش را می‌خوریم چون تمام دنیا حسرت حضور در المپیک را می‌خوردند.

ظریف به مهمترین برنامه تیم ملی والیبال اشاره کرد و گفت: تمام تمرکز کادر فنی حضور در لیگ جهانی است که از ارزش بالایی برخوردار است و کار در آن بسیار سخت‌تر خواهد بود

این والیبالیست خراسانی در پاسخ به این که آیا چهار سال آینده وی را در المپیک می‌بینیم یا خیر؟ پاسخ داد: مهم نیست که من باشم یا نه، مهم این است که تیم ایران همیشه موفق باشد.

ورزش تیمی دیگرمان که روی آن هم حساب ویژه‌ای باز کرده بودیم حضور آسمان‌خراشان ایرانی در المپیک 2012 بود؛ تنها ورزش تیمی ایران که توانسته بود به المپیک 2008 پکن راه یابد و به مقام یازدهم دست یابد ولی این بار به قول مسوولان فدراسیون، بسکتبال ما به خاطر یک حادثه نتوانست به لندن برسد. در بین تیم ملی بسکتبال نیز بازیکن خراسانی حضور داشت که می‌توانست نماینده استانمان در لندن باشد.

حامد آفاق، عضو تیم ملی بسکتبال ایران در گفت‌‎وگو با ایسنا، دلیل جا ماندن از المپیک را یک اتفاق دور از ذهن خواند و گفت: هیچ کس فکر نمی‌کرد در مقابل اردن شکست بخوریم.

وی ادامه داد: اگر در بازی با اردن پیروز می‌شدیم می‌توانستیم به راحتی از سد چین رد شویم زیرا کاملا مشخص بود که تیم چین از ما می‌ترسید و این ترس در چهره‌شان مشخص بود.

آفاق ادامه داد: شاید باخت به اردن یک تلنگر بود به ورزشکاران و مسوولان ما، شاید دو سال قهرمانی آسیا ما را مغرور کرده بود ولی شوک بسیار بزرگی به ما وارد شد.

بسکتبالیست خراسانی از حس خود و دوستانش در نرسیدن به المپیک گفت: بدترین سال ورزش ما بسکتبالیست‌ها امسال بود و حس ما نیز چیزی جز حسرت نخواهد بود، چون می‌توانستیم خود را در این میدان بزرگ ببینیم.

وی افزود: در این میان همه تقصیرات بر عهده بازیکنان نبود بلکه مربی ما نیز مغرور شده بود و کادر فنی نیز فکر نمی‌کرد دیدار با اردن را به این سادگی از دست بدهیم.

آفاق با بیان اینکه بچه‌های ما پتانسیل خیلی خوبی دارند، ادامه داد: اگر مسوولان بیشتر به بسکتبال بها دهند و روی جوانان سرمایه‌گذاری کنند، چهار سال آینده شاهد حضور آن‌ها در المپیک 2016 خواهیم بود.

وی درباره علاقه خودش و اینکه چقدر امیدوار است المپیک برزیل را ببیند، گفت: من تا جایی که جان و توان در بدن داشته باشم در بسکتبال توپ خواهم زد چون عاشق بسکتبال هستم، مگر اینکه به دلیل مصدومیت یا دلیلی دیگر از آن دور شوم؛ به هر حال انسان با امید زنده است و من نیز امیدوارم دوره بعدی المپیک را ببینیم.

خراسانی دیگر علی یعقوبیان عضو تیم ملی شمشیربازی بود و به دلیل اینکه از یک قدمی سهمیه المپیک بازماند، کاروان ایران تنها با یک سهمیه شمشیربازی در اسلحه سابر یعنی علی عابدینی به لندن می‎رود.

این سهمیه نخستین مجوز حضور شمشیر بازان ایرانی در المپیک، پس از 36 سال است و جالب است که بدانیم پیش از این، کاروان ایران در سال 1964 توکیو با چهار نماینده، 1972 مونیخ با دو نماینده، المپیک 1976 مونترال با 13 نماینده شامل 9 آقا و چهار خانم در رشته شمشیربازی حضور داشته است و دیگر این اتفاق پیش نیامد تا به امروز که یک شمشیرباز کاروان ورزشی ما را در لندن همراهی می‌کند.

علی یعقوبیان در پاسخ به این سوال که چه شد از کاروان لندن جا ماند، به ایسنا گفت: در رقابت‌های اسلحه اپه مسابقات فرانسه حضور پیدا کردم اما متاسفانه برغم تمام تلاش‌هایم، فقط به خاطر یک ضربه فرصت خود را از دست دادم اما برای اولین ‌بار جزو 32 نفر برتر جهان قرار گرفتم ولی در کل می‌توان گفت بدشانسی آوردم.

وی با بیان اینکه از نرسیدن به المپیک ناراحت نیستم،‌ ادامه داد: ناراحت نیستم چون زحمت خود را کشیدم، اما نشد؛ به همین دلیل دیگر جایی برای پشیمانی نمی‌ماند و در کنار آن برای دوست خوبم علی عابدینی آرزو می‌کنم تا بتواند دست پر از لندن بازگردد.

یعقوبیان در پاسخ به اینکه آیا در دوره بعدی المپیک حضور خواهد داشت یا خیر، گفت: فکر نمی‌کنم بتوانم حضور یابم زیرا هم از لحاظ سنی دیگر نمی‌رسم و هم اینکه متاسفانه ادامه دادن حرفه‌ای رشته‌های غیرفوتبالی در ایران خیلی به صرفه نیست زیرا ورزشکاران تامین نمی‌شوند.

وی افزود: تا زمانی که ورزشکار دانشجو است و نیازی به درآمد ندارد، می‌تواند با مشکلات این ورزش‌ها کنار بیاید و به جنبه قهرمانی ورزش نگاه کند اما بعد از گذشت این دوره، متاسفانه حمایتی از سوی مسوولان نمی‌شود و ما نیز ادامه کار برایمان سخت خواهد شد.

شاید مهم‌ترین و البته تلخ‌ترین خبر از حضور یک ورزشکار خراسانی در المپیک مربوط به جواد محجوب بود که در آخرین لحظات از این سفر بازماند. محجوب در لحظاتی که به دلیل آسیب دیدگی رودکی دیگر نماینده جودو ایران تنها امید رشته جودو در لندن بود، با اعلام این خبر که به عفونت حاد گوارشی مبتلاست، با مسابقات خداحافظی کرد.

خراسان از آن استانی‌هایی است که می‌توان گفت مهد پرورش قهرمانان جودو است، به طوری که محجوب، معلومات، قاسمی‌نژاد و دلیر همگی از این خطه هستند و امسال جای خالی همگی اینها را در المپیک لندن باید حس کنیم و حسرت بخوریم.

امیر قاسمی‌نژاد درباره نرسیدنش به المپیک لندن به ایسنا گفت: در سال 2008 متاسفانه من به دلیل مشکل خروج از کشور از مسابقات زیادی بازماندم.

وی ادامه داد: کسب سهمیه المپیک در جودو به این شکل است که در بین حدود 50 مسابقه‌ای که در سطح جهان برگزار می‌شود هر کسی که در مجموع بیشترین امتیاز را کسب کند، جزو 22 نفر برتر خواهد شد و به المپیک راه خواهد یافت. امتیاز ورودی در هر مسابقه 17 و هر پیروزی 20 امتیاز است، به همین دلیل در المپیک شاهد هستیم خیلی افرادی که حتی در سطح المپیک نیز حرفه‌ای نیستند، فقط به دلیل حضور در اکثر این مسابقات موفق به کسب سهمیه شده‌اند.

وی با بیان اینکه در ایران ورزشکاران با مشکلات زیادی مانند رفت‌وآمد، ویزا، سربازی و کمبود بودجه فدراسیون مواجه هستند، افزود: فدراسیون در سال 2011 به دلیل مشکلات مالی و بودجه، در اکثر مسابقات نتوانست شرکت کند به همین دلیل از بین هفت وزن فقط در دو وزن نتوانستیم سهمیه کسب کنیم، این در حالی است که در کل دنیا جودو رشته‌ای مهم محسوب می‌شود که بر روی آن سرمایه‌گذاری‌های زیادی صورت می‌گیرد.

خیلی دوست داشتیم در کاروان ورزشی ایرانیان در لندن نیز او را بینیم، کسی که بیش از اینکه با نام ورزش بوکس او را بشناسیم با نام رکوردهایش می‌شناسیم، مانند لی لی رفتن برج میلاد و یا شکستن رکورد دویدن بر عکس در جهان. کسی که نیروی فوق العاده‌اش بر کسی پوشیده نیست و در توجیه نرفتن به المپیک 2012 می‌گوید گاهی اوقات صلاحدید مسوولان فدراسیون چیز دیگری است.

ارشاد روحبخشیان در پاسخ به اینکه چه شد به المپیک لندن نرسید؟ به ایسنا گفت: همیشه رویدادها بر اساس ضابطه نیست بلکه گاهی بر اساس رابطه است و من نیز دستخوش این موضوع شدم، پس از اینکه سال‌ها در تیم ملی زحمت کشیدم و خوش درخشیدم با نامهربانی مسوولان فدراسیون روبه‌رو شدم.

وی ادامه داد: جالب اینجاست شخصی که به جای من انتخاب شد، حتی در مسابقات قهرمانی کشور نیز شرکت نکرده بود ولی من با بی‌تمرینی در این مسابقات شرکت کردم و حتی دو شب نیز با یک دست شکسته مسابقه دادم و توانستم با بالاترین امتیاز به عنوان امتیاز آورترین شب، با نتیجه 17 بر 3 برای شرکت در اردوی تیم ملی بوکس انتخاب شوم.

روحبخشیان افزود: برغم اینکه دستم شکسته بود ولی با آمادگی فوق‌العاده‌ بالایی نسبت به همه بچه‌ها، به تمریناتم ادامه می‌دادم باز هم با یک دست متورم شده مسابقه دادم، مسابقه‌ انتخابی نهایی در تیم ملی را نیز بردم اما پس از پایان مسابقه دست طرف مقابل را که با نظر قبلی مشخص شده بود، به نشانه پیروزی بالا بردند که حتی اعتراض مسوولان هیات ژوری را در پی داشت اما به هر حال نتیجه از پیش تعیین شده بود و عذر من را خواستند.

وی با بیان اینکه اعتقاد داشتم در لندن حتما مدال کسب می‌کنم، خاطرنشان کرد: پس از 22 سال فعالیت در ورزش بوکس و کسب 25 مدال طلا در سراسر کشور، اروپا و آسیا این دستمزد من بود؟

روحبخشیان گفت: در المپیک آینده 35 ساله می‌شوم و دیگر نمی‌توانم در آن حضور یابم؛ در واقع مسوولان عزیز فدراسیون، آخرین شانس المپیک زندگی من را گرفتند.

وی در خصوص احساسش از این که در کاروان ایران نیست، عنوان کرد: در حقیقت دیگر از این قضیه ناراحت نیستم و افسوس نمی‌خورم؛ برنامه‌های زیادی در ذهنم دارم که به طور حتم به آن‌ها خواهم پرداخت.

روحبخشیان با اشاره به کاروان بوکس ایران در لندن تصریح کرد: طلوتی، قاسمی‌نژاد، روزبهانی در سبک وزن می توانند خیلی خوب نتیجه بگیرند ولی کار علی مظاهری فوق‌العاده سخت خواهد بود و رقیبان قدری از اروپا و آمریکا خواهد داشت به هر حال از صمیم قلب امیدوارم همه آن‌ها دست پر و موفق به ایران بازگردند.

شاید عنوان جوانترین نماینده المپیکی را می‌توانست از آن خود کند، جوان خراسانی که شاید در آینده نزدیک نامش را بارها در میادین بزرگی بشنویم، حس تفتیان، سریعترین دونده جوان آسیاست.

حسن تفتیان در این رابطه گفت: حضور در المپیک شرایط خیلی حرفه‌ای می‌خواهد و باید در رشته 100 متر که شاید سخت‌ترین و زیباترین ماده دو و میدانی است، همردیف بزرگان دنیا همچون بولت به رقابت بپردازی که مطمئنا کار آسانی نخواهد بود.

وی ادامه داد: شانس کسب سهمیه المپیک را داشتم ولی خودم ترجیح می‌دادم این دوره وارد المپیک نشوم چون سطح المپیک بسیار بالاتر از آسیاست و حتی کارشناسان اعتقاد داشتند که اگر در المپیک 2012 شرکت می‌کردم شاید انگیزه خود را برای ادامه این مسیر از دست می‌دادم.

تفتیان خاطرنشان کرد: فرصت زیادی دارم تا تمرین کنم و خودم را به سطح جهانی برسانم، در حال حاضر برای دوست خوبم رضا قاسمی در ماده 100 متر در المپیک لندن آرزوی موفقیت می‌کنم.

چهار سال دیگر...

سال 2016 است و طی چند روز آینده کاروان ایران عازم المپیک ریودوژانیرو برزیل خواهد بود، وقتی به چهار سال پیش نگاه می‌کنیم امیدوار بودیم که سهم استان پهناور خراسان رضوی با استعدادها و پتانسیل‌های بسیار بالایش نقش و حضوری پررنگ‌تر از چهار سال گذشته داشته باشد اما باز هم به دلیل بی‌برنامگی و پیش گرفتن رویه سال‌های گذشته این تعداد ورزشکاران نمی‌تواند ما را راضی نگاه دارد. امسال نیز مانند دوره‌های گذشته نتوانستیم برنامه خوبی برای آمادگی ورزشکاران داشته باشیم و دوباره مسوولان همه چیز را به چهار سال دیگر واگذار کردند و ما را دلداری می‌دهند که سال 2020 حتما در المپیک نتیجه خواهیم گرفت و برایمان تعداد مدال‌های خیالی را می‌شمرند و ما نیز راهی جز امیدوار نشستن و چشم دوختن به آینده نداریم.

 

ایسنا