تصویری از گذرنامه هخامنشی و بازخوانی مفاد آن

ﺳﺎﺗﺮﺍﭖ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ، ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺭﺱ ﺧﻮﺩ «ﻧﻬﺘﯽﻫﻮﺭ » ﻃﯽ ﮔﺬﺭﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ.از ﺁﻥ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺭﺍﻩ ﺩﺭ ﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩ ﻫﺎ، ﺳﻬﻤﯿﻪ ﯼ ﻏﺬﺍﯾﯽ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﮐﻨﺪ . ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻣﻘﺎﺩﯾﺮ ﻗﯿﺪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﺠﻮﺯ ﺭﺍتهﯿﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺑﺪﺍﺭﯼ ﻣﺮﮐﺰﯼ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺣﺴﺎﺏ صﺎﺩﺭﮐﻨﻨﺪﻩ ﯼ مﺠﻮﺯ ﺑﺪﻫﮑﺎﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﺍﯾﻦ ﺟﯿﺮﻩ ﻫﺎ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﻨﻈﻢ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﯼ ﻣﺠﻮﺯ ﺍﺯحﺪ ﺧﻮﺩ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻣﺠﺎﺯ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﻬﻤﯿﻪ ﯼ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭﺵ ﻗﺮﺍﺭ دﻫﻨﺪ.
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮔﺬﺭﻧﺎﻣﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﯿﻢ:
« ﺍﺯ ﺁﺭﺷﺎﻡ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻭﮎ، ﺑﺎﺯﺭﺱ ﭘﮑﯿﺪ ﺩﺭ […]، ﻧﺒﻮﺩﺍﻻﻧﯽ
ﺑﺎﺯﺭﺱ ﺩﺭ ﻻﺋﯿﺮ، ﺯﺍﺗﻮﻭﺍﻫﯿﺎﯼ ﺑﺎﺯﺭﺱ ﺩﺭ ﺁﺭﺯﻭﻫﯿﻦ،
ﺍﻭﭘﺎﺳﺘﺎﺑﺎﺭﺍﯼ ﺑﺎﺯﺭﺱ ﺩﺭ ﺁﺭﺑﻼ، […]، ﻭ ﻣﺎﺗﺎﻟﻮﺑﺎﺵ،
ﺑﺎﮔﺎﻓﺎﺭﻧﺎﯼ ﺑﺎﺯﺭﺱ ﺩﺭ ﺳﺎﻻﻡ، ﻭ ﻓﺮﺍﺩﺍﻓﺎﺭﻧﺎ ﻭ ﮔﺎﺋﻮﺯﺍﻧﺎ
ﺑﺎﺯﺭﺳﺎﻥ ﺩﻣﺸﻖ. ]ﺍﮐﻨﻮﻥ] ﺑﺎﺯﺭﺱ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻧﻬﺘﯽ ﻫﻮﺭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻪ مﺼﺮ ﺍﺳﺖ . ﺷﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﻬﻤﯿﻪ ﻫﺎﯼ ﺯﯾﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﺍﻣﻼﮎ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﺎﻻﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﯾﺪ :
ﺁﺭﺩ ﺳﻔﯿﺪ ﺩﻭ ﮐﻮﺍﺭﺕ، ﺁﺭﺩ ﺭﺍﻣﯽ ﺳﻪ ﮐﻮﺍﺭﺕ، ﺷﺮﺍﺏ ﯾﺎ ﺁبجﻮ ﺩﻭ ﮐﻮﺍﺭﺕ، [ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ] ﯾﮏ ﺭﺃﺱ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﻪ ﻫﺮ ﯾﮏ ﺍﺯ دﻩ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎﺭ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﯾﮏ ﮐﻮﺍﺭﺕ ﺁﺭﺩ ﻭ ﻋﻠﻮﻓﻪ ﺑﺮﺍﯼ اﺳﺒﺎﻧﺶ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ . ﺑﻪ ﺩﻭ ﮐﯿﻠﯿﮑﯿﻪ ﺗﯽ ﻭ ﯾﮏ ﭘﯿﺸﻪ ﻭﺭ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺳﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻪ ﻣﺼﺮهﺴﺘﻨﺪ، ﻫﺮ ﯾﮏ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﯾﮏ ﮐﻮﺍﺭﺕ ﺁﺭﺩ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ . ﻫﺮبازﺭﺱ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻨﺎﺑﻪ ﺟﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﯾﺎﻟﺖ ﺑﻪ ﺍﯾﺎﻟﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﺗﺎ رﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﻣﺼﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ، ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺍﯾﻦ ﺟﯿﺮﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ پﺮﺩﺍﺧﺖ ﮐﻨﺪ. ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﺤﻠﯽ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ تﻮﻗﻒ ﮐﻨﺪ، ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺍﺿﺎﻓﯽ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺳﻬﻤﯿﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﺸﻮﺩ .
______________________________
بن مایه :
ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ، ﺿﻤﯿﻤﻪﯼ ﺍﯾﺎﻡ، ﺷﻤﺎﺭﻩﯼ ۸۱،
۲۴/ ۷/ ۹۱ ، ﺻﻔﺤﻪﯼ ۲